Jul De Roover

Jul De Roover is de architect van een relatief beperkt, maar kwalitatief hoogstaand oeuvre in en rond Antwerpen. Zijn opleiding genoot hij in het houtbewerkingsatelier Donche-Beuckeleers, de Stedelijke Nijverheidsschool (avondcursus) en van 1933 tot 1943 aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen. In het begin van zijn carrière legde hij zich in hoofdzaak toe op interieurontwerp. Dit vak doceerde hij ook aan de School voor Kunstambachten en het NHIBS. Zijn ideeën vonden hun voedingsbodem in de progressieve idealen uit het interbellum. Interieurontwerp was voor De Roover geen decoratief project, maar wel een ruimtekunst, die in staat was een geschikte leefomgeving tot stand te brengen die de ontplooiing van een individu binnen een open collectiviteit kon stimuleren. In 1953 bracht hij zijn overtuigingen tot uiting in een modelappartement op de tentoonstelling Het Nieuwe Wonen in het Kiel. Met zijn schoonbroer Renaat Braem, en met Maxime Wijnants werkte hij samen aan het Administratief centrum van de stad Antwerpen (1957-). Andere publieke realisaties zijn de herinrichting van enkele zalen in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen (1957-) en de bibliotheek van Deurne (1967). Dit laatste project realiseerde hij in samenwerking met Guy Nolf, met wie hij ook enkele projecten rond sociale woningbouw realiseerde. Een van deze projecten zijn de drie betonnen woontorens aan de Silvertoplaan in Antwerpen (1970). In zijn ontwerpen van woonhuizen zijn diverse modernistische invloeden zichtbaar, ondermeer uit Scandinavische hoek. Enkele kenmerkende woningen zijn deze van Van Wingerden in Sint-Job-in-'t-Goor (1961) en de woning Steurs in Brasschaat (1961): logische en functionele planopbouw, een maximale expressie bekomen vanuit een minimum aan materiaal en de eigenheid, de kleur en textuur van de materialen uitspelen; deze aspecten vormen zijn continue aandachtspunten.